نگاهی به عملکرد تیم ، بازیکنان و تعویضهای مویس بعد از بازی با آرسنال

وقتی شما تیمی مثل منچستریونایتد رو در لیگ دارید که متخصص فتح این جام هست و تیمی میاد تا هفته دهم با 8 اختلاف امتیاز بالاتر از اون قرار میگیره، یعنی مربی، بازیکنان و پرسنل کارشون رو خوب انجام دادند، پس نمیشه کاری که ونگر در این فصل انجام داده رو زیر سؤال برد، به خصوص وقتی بدانیم یک بازیکن گران قیمت در این تیم حضور داره و حتی بیشتر بازیکنانی که در این تیم میدرخشند ساخته دست خود ونگر هستند. اما لااقل از این لحاظ که ونگر مقداری اضافه حرف زده بود، جواب خوبی گرفت و این بخش از داستان جای خوشحالی داره.
احساس میکنم آرسنال تحت تأثیر اتفاقاتی بود که در این چند ساله در انواع جامها در این استادیوم واسش رخ داده بود و حتی شاید ونگر هنوز هو شدنش به دست طرفداران رقیب پس از اون اخراج رو به یاد داشت! حتی به نظرم این جریان به قدری روی آرسنال تأثیر گذاشته بود که انواع تصمیمات اشتباه در میان بازیکنان این تیم دیده میشد و حتی اوزیل که اولین بار این دوئل رو تجربه میکرد هم گاهاً تصمیمات خوبی نمیگرفت و دودلی و تردید در میان بازیکنان آرسنال دیده میشد، حالا شما میتوند بازیکن مثل سانیا رو فاکتور بگیرید که یکی از با ثبات ترینهاست و او معمولاً در مقابل هر تیمی خوب کار میکنه.

از ونگر عجیب بود که این قدر ناشیانه میانه میدان رو پرکنه از هافبکهایی که در شرح وظایف ، هیچ سنخیتی با هم ندارند. بله این هم روشی هست که شما با تجمع هافبکها در میانه میدان بخواید قدرت نفوذ رقیب رو کم کنید اما شما مثلاً فلامینی رو در زمین میدیدید که به شدت خسته و بی اثر بود و تنها کارش خلل در کارهای ترکیبی تیمش بود، اصولاً بازگشت او به آرسنال چیز عجیبی بود...وقتی شما بازیکنی مثل ویلشر رو دارید و اما این شجاعت در شما نیست که ریسک کنید و بازی به بازی رو ببرید، خیلی نمیتوند از نتیجه نهایی گلایه داشته باشید، هرچند این خوش شانسی ما بود که والکات به این بازی نرسیده بود و من نمیدونم با وجود سن و سال اورا و این حقیقت که او از یه دقایقی به بعد کم میاره، اگر والکات بود چی میشد!

حضور کاگاوا لااقل از این حیث قابل توجه بود که به خیلیها ثابت بشه مویس با او مشکلی نداره و در نهایت این خودش هست که باید بپذیره میانه میدان در اشغال فرد دیگری هست، پس او اگر میخواد بمونه و بازی کنه باید به پست وینگر چپ عادت کنه. اسمالینگ در این دیدار ورای باور من بود. همه ما میدونیم که به دلیل قد بلندش و گاهاً سرعت کمش که ناشی از فیزیکش هست، حضور در زمین به عنوان فول بک راست برای او خیلی راحت نیست، اما او نفوذ میکرد، ناامید نمیشد و تا آخر دنبال توپ بود، اگر میتونست سانتر میکرد و حتی کارهای تکنیکی، هرچند در کل از سمت راست همیشه انتظارات زیاد تری میره و والسینا و اسمالینگ گرچه رو هم رفته خوب بودند اما بازدهی قابل انتظار رو نداشتند. رونی گاهاً فاقد تمرکز بود اما بلاخره یک ستاره کار خودش رو انجام میده...

صحنه برخورد جونز با شسنی و ویدا با دخئا خیلی دلخراش و ناراحت کننده بود، امیدوارم هر دوشون سالم باشند. جونز ترکیب خوبی با کریک تشکیل داده بود و شاید این از حسن کریک باشه که معمولاً با هرکسی سریع مچ میشه و این رو هم در نظر بگیرید که در این فصل و حتی فصل قبل انواع بازیکنان با کریک تست شدند و او هربار راندمان خوبی داشته. بیرون رفتن ویدا بد بود، خیلی هم بد، به خصوص اینکه خط دفاعی به جز یکی دو صحنه کاملاً بی نقص بود اما وقتی تعویض کاملاً صحیح مویس رو دیدم و کلورلی به بازی اومد و جونز به عقب رفت، خیالم راحت شد، اما از این نظر هم کمی ریسکی بود چراکه جونز هنور مقداری میل به هجوم داشت و از فشردگی و انسجام تیم مقداری کاسته شد و این باعث شد آرسنال مقداری مارو اذیت کنه. شاید ورود گیگز عجیب بود اما خروج کاگاوا عجیب نبود، در کل میشه به تاکتیکهای مویس نمره خوبی داد و از همه شاخص تر آنتی هایی بود که در مقابل ونگر انجام داد و اوج اونها ورود فلینی بود.

گل رابین برای ونگر مفهوم دیگری داشت، این بازی 6 امتیازی بود، طرفدارن خوب حمایت کردند و نکته مهم اینکه خیلی ها الان مقداری از نظر روحی آرامترند